ប្រាសាទក្រចាប់មានតួប៉មចំនួនប្រាំសាងអំពីឥដ្ឋ តួប៉មកណ្តាលមានរាងចតុកោណកែងមានបីបន្ទប់ និងតួប៉មបួនទៀតមានរាងស្ទើរការ៉េដែលតាំងទីនៅជុំវិញតួប៉មកណ្តាល ហើយបែរមុខទៅទិសខាងលិចរករហាល លើកលែងតែតួប៉មកណ្តាលបែរមុខទៅរកទិសខាងលិច និងខាងកើត។សិលាចារឹកទាំងអស់សុទ្ធតែចារជាភាសារខ្មែរបុរាណ នៅក្នុងរាជរបស់ព្រះបាទជ័យវ័រ្មនទី៤ ដែលបានរៀបរាប់ អំពីការសាងសង់ប្រាសាទសម្រាប់ការបូជា និងឧទ្ទិសថ្វាយ ដល់ព្រះទ្រីភូវនេទេព(ទំនងជាឈ្មោះរបស់ព្រះនារាយណ៍) មានគ្រឿងដង្វាយ និងខ្ញុំបម្រើមកពីស្រុកផ្សេងៗ។ បើធៀបទៅនឹងប្រាសាទដែលនៅជុំវិញរហាល ប្រាសាទក្រចាប់មានលក្ខណៈពិសេសជាងគេដោយសារមានសិលាចារឹកច្រើន(៣៨ផ្ទាំង) និងមានផ្លូវថ្មបាយក្រៀមភ្ជាប់ទៅរហាល។ តួប៉មកណ្តាលនៃប្រាសាទនេះមានតម្កល់រូបចម្លាក់ទេពមួយចំនួន មានដូចជា ព្រះឥសូរ និងកូនរបស់ទ្រង់(ព្រះស្កន្ទ) និងរូបព្រះស្កន្ទជិះនៅលើសត្វក្ងោក។ រូបចម្លាក់ព្រះឥសូរ និងកូនរបស់ទ្រង់ និងព្រះស្កន្ទជិះលើក្ងោកដ៏ល្បីល្បាញនេះត្រូវបានរាជរដ្ឋាភិបាលទាមទារត្រឡប់មកវិញ និងបច្ចុប្បន្នដាក់តាំងនៅក្នុងសារមន្ទីរជាតិភ្នំពេញ។
