អាជ្ញាធរជាតិព្រះវិហារបច្ចុប្បន្នបានជម្រុញដល់ប្រជាកសិករក្នុងឃុំស្រអែមដែលស្ថិតនៅក្នុងរមណីយដ្ឋានប្រាសាទព្រះវិហារ អនុវត្តបច្ចេកទេសដាំដុះតាមរយៈប្រព័ន្ធកសិរុក្ខកម្មក្នុងគោលបំណង ប្រើប្រាស់ដីអស់លទ្ធភាព រក្សាគុណភាពដី ទទួលបានផលចម្រុះនិងគ្រប់រដូវ ធានាសន្តិសុខស្បៀង បង្កើនប្រាក់ចំណូល ធានាការប្រើប្រាស់ដីបានយូរអង្វែង កាត់បន្ថយហានិភ័យទីផ្សារ និងបន្សាំនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ។ ប្រព័ន្ធកសិរុក្ខកម្ម គឺការដាំលាយគ្នាចម្រុះចូលគ្នារវាងដើមឈើហូបផ្លែ និងដំណាំបន្លែ ដោយដាំឆ្លាស់គ្នាជាជួរ ឬចម្រុះគ្នាជាផែនៗ ហើយញឹកញាប់មានលាយប្រភេទឈើព្រៃជាមួយផង និង/ឬ សត្វចិញ្ចឹមផងដូចជា គោ-ក្របី មាន់ ទា និងឃ្មុំជាដើម។ តាមរយៈប្រព័ន្ធកសិរុក្ខកម្មនេះ ប្រជាកសិករអាច
ដាំដើមឈើហូបផ្លែជាជួរតាមទឹសពីកើតទៅលិច ហើយដំណាំតាមរដូវអាចដាំជារងឆ្លាស់ និងឃ្លាតពីដើមឈើហូបផ្លែចម្ងាយពី១ទៅ១,៥ម៉ែត្រ ដើម្បីអាចប៉ះត្រូវពន្លឺព្រះអាទិត្យបានល្អ។ ក្នុងដំណាក់កាលដាំឈើហូបផ្លែ១ទៅ៤ឆ្នាំដំបូង ពេលមានពន្លឺចាំងចូលដីគ្រប់គ្រាន់ នោះអាចដាំដំណាំត្រូវការពន្លឺ ឬដំណាំផ្តល់ម្លប់ដល់ដីដូចជា ម្ទេស ស្ពៃ ត្រកួន ចេក និងល្ហុង។ ចាប់ពី៤ឆ្នាំឡើង ឈើហូបផ្លែមានកន្សោមស្លឹកធំគ្របលើដីភាគច្រើន នោះយើងអាចដាំប្រភេទធននឹងម្លប់ដូចជា រំដេញ ខ្ញី រមៀត និងម្នាស់។ បើសិនជាឈើហូបផ្លែក្នុងចម្ការចាស់ត្រូវការកាត់ក្រីមែករាល់ឆ្នាំ នោះដំណាំតាមរដូវដែលចូលចិត្តពន្លឺអាចដាំបញ្ចូលជាមួយបាន។ ការអនុវត្តកសិរុក្ខកម្មត្រូវចាំបាច់ត្រូវគិតលើកត្តាសំខាន់ៗមួយចំនួនដូចជា
- ប្រភេទដី ជាប្រភេទដីខ្សាច់ ដីឥដ្ឋ ឬដីក្រហម
- រយៈកម្ពស់ដូចជា តំបន់វាលទំនាប ឬតំបន់ភ្នំ
- កម្រិតកម្ពស់ទឹកភ្លៀង
- សណ្ឋានដីដូចជា ទាប, ខ្ពស់ ជាំទឹកខែវស្សា និងមាត់ទឹក
- បរិមាណផ្គត់ផ្គងទឹកសម្រាប់ស្រោចស្រព
- ប្រភេទដំណាំចូលចិត្តពន្លឺថ្ងៃ ឬធននឹងម្លប់
- តម្លៃសេដ្ឋកិច្ចដូចជា លទ្ធភាពថែរក្សាផលិតផល តម្រូវការទីផ្សារ និងការដឹកជញ្ជូន
