រមណីយដ្ឋានប្រាសាទកោះកេរ ជាតំបន់អភិរក្សបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌ ប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏សំខាន់សម្រាប់មនុស្សជាតិទូទៅ ដែលដូនតាខ្មែរបានបន្សល់ទុក។ ដើម្បីធានាបាននូវកិច្ចការពារ និងអភិវឌ្ឍឲ្យកាន់តែប្រសើរលើកេរដំណែលដូចជា៖ បុរាណវិទ្យា ជាតិពន្ធុវិទ្យា នរវិទ្យា ប្រវតិ្តវិទ្យា ធនធានធម្មជាតិ និងជីវៈចម្រុះ ព្រះរាជក្រិត្យស្តីពីការកំណត់តំបន់ការពាររមណីយដ្ឋានប្រាសាទកោះកេរត្រូវបានបង្កើតឡើង។ នៅរមណីយដ្ឋានប្រាសាទកោះកេរ រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាក៏បានបង្កើត និងកែសម្រួលតំបន់ការពារឡើងវិញដែរគឺ ដំបូងបង្កើតនៅឆ្នាំ២០០៤ និងបានកែសម្រួលឡើងវិញនៅឆ្នាំ២០២០។
ដើម្បីឲ្យព្រះរាជក្រិត្យកាន់តែមានប្រសិទ្ធិភាព និងជ្រាបសព្វទិសទីដល់សហគមន៍ដែលរស់នៅក្នុង និងជុំវិញតំបន់រណីយដ្ឋានទាំងពីរនេះ អាជ្ញាធរជាតិព្រះវិហារបានខិតខំផ្សព្វផ្សាយច្បាប់ទាំងនេះ ដោយដំឡើងស្លាកព៌ត័មាន និងបោះបង្គោលព្រំការពារនៅលើខ្សែបន្ទាត់តំបន់ការពារទាំងនោះ។ គោលបំណងសំខាន់នោះគឺ ឲ្យប្រជាពលរដ្ឋយល់ដឹងពីការការពារ និងអភិរក្សរមណីយដ្ឋានប្រាសាទកោះកេរឲ្យកាន់តែច្បាស់ ដើម្បីចូលរួមថែរក្សា ការពារ និងលើកតម្លៃកេរដំណែលដូនតា ធនធានធម្មជាតិ និងទេសភាពវប្បធម៌របស់រមណីយដ្ឋាន។
ជាលទ្ធផល ក្រុមការងារអាជ្ញាធរជាតិព្រះវិហារសហការជាក្រសួង និងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធបានរួមគ្នាចុះអនុវត្តគម្រោងនេះ ដោយបោះបង្គោលព្រំបេតុងសម្រេចបាន១០០% ដូចការគ្រោងទុកនៅឆ្នាំ២០២០-២០២២ ដោយប្រើប្រាស់ថវិកាជាតិ។ នៅរមណីយដ្ឋានប្រាសាទកោះកេរ បង្គោលព្រំបេតុងដែលបានបោះសរុបមាន ៤៤៧បង្គោលដូចជា៖ ១-បង្គោលធំនិងកណ្តាលសម្គាល់តំបន់ការពារទី១និងទី២មាន ៩៨បង្គោល, ២-បង្គោលតូចសម្គាល់តំបន់ការពារទី៣មាន ៣៤៩បង្គោល និង៣- ស្លាកសញ្ញាបង្ហាញទីតាំងតំបន់ការពារមាន២ទីតាំង។
