ជាទូទៅសហគមន៍មនុស្សរស់នៅ និងរាជធានីផ្សេងៗក្នុងសម័យអាណាចក្រអង្គរ តែងតែឃើញមានសំណង់រក្សាទឹកតូចឬធំ បានស្ថាបនាឡើងក្នុងន័យជាសាសនាផង និងជាអាងស្តុកទឹកសម្រាប់បម្រើជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សរស់នៅជុំវិញនោះផង។ នៅជុំវិញជើងភ្នំប្រាសាទវិហារ ក្រុមការងារអាជ្ញាធរជាតិព្រះវិហារបានប្រទះឃើញសំណង់រក្សាទឹកបុរាណតូចធំមួយចំនួន។ សំណង់រក្សាទឹកធំៗពីរកន្លែង ដែលហៅថា “បារាយណ៍” មានរាងចតុកោណកែងត្រូវបានរៀបចំឡើងនៅខាងលិច និងខាងកើតជើងភ្នំប្រាសាទព្រះវិហារ។ បារាយណ៍ទាំងពីរនេះបានបាត់បង់តួនាទីជាសំណង់រក្សាទឹកតទៅទៀត ដោយសារមានដីចាក់បង្គរ និងព្រៃដុះក្នុងបារាយណ៍ បណ្តាលឲ្យប្រព័ន្ធបញ្ចូលទឹក និងខ្នងទំនប់បានទទួលរងការខូចខាត។ ដោយយល់ពីសារសំខាន់បារាយណ៍ទាំងពីរនេះ អាជ្ញាធរជាតិព្រះវិហារបានអនុវត្តគម្រោងជួសជុល និងស្តារឡើងវិញនៅចន្លោះឆ្នាំ២០១១ ដល់២០១៥ ដោយប្រើថវិកាជាតិ។
គោលបំណងគម្រោងនេះ គឺដើម្បីរៀបចំស្តារ និងជួសជុលឡើងវិញនូវហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធបារាយណ៍ទាំងមូលឲ្យមានដំណើរដូចដើមឡើងវិញ និងអាចបម្រើជាប្រយោជន៍ដល់សហគមន៍ និងជាកន្លែងកំសាន្តសម្រាប់ទេសចរផង។
ជាលទ្ធផលគម្រោងនេះ អាជ្ញាធរជាតិព្រះវិហារសម្រេចបានដូចតទៅ៖ (១) បានស្តាបារាយណ៍ខាងលិចឡើងវិញ ដែលមានទំហំប្រវែង៤២០ម៉ែត្រ x ២១០ម៉ែត្រ និងជម្រៅ៤ម៉ែត្រក្នុងឆ្នាំ២០១២ និងបានស្តាបារាយណ៍ខាងកើត ដែលមានទំហំបណ្តោយប្រវែង៣៤០ម៉ែត្រ x ទទឹង១៦០ម៉ែត្រ និងជម្រៅ២.៥ម៉ែត្រ ក្នុងឆ្នាំ២០១៥ (២) បានជួសជុលប្រព័ន្ធបញ្ចៀសទឹកចេញ និងប្រព័ន្ធបង្ហូរទឹកចូលនិងចេញ និង(៣) បានជួសជុលពង្រឹងទំនប់បារាយណ៍ទាំងពីរ ដោយបានលើកផ្លូវគ្រួសក្រហមទំហំ៦ម៉ែត្រនៅលើខ្នងទំនប់។
